Na ciepło

No, drugi tydzień minął. Każą się już uczyć na kartkówki. Dzieci nadal szkolnie, ja kulturalnie. Alinka miała urodzinki, poszłyśmy na jedzenie, w Fenomenie grali Terapię dla par, po hiszpańsku gadali jak najęci, a ja uwielbiam hiszpańskie kino, poszłam z Nadzinką. Zakończenie zaskakujące. W KCK-u były znów Podsłuchy, poszłam, a raczej poszlismy wszyscy. Isa w dobyrm nastroju, na miejscu już nie, nie podobało jej się, nie jej muzyka. Leon w złym nastroju już przed wyjściem, bo nie idzie. Na miejscu myśałam,  nie będzie zwracał uwagi. O dziwo, miał swoją opinię na temat koncertu. Coś jednak do ucha wpadło. 

Zagadałam się w drodze do domu. Dzieci pobiegły przodem. Bez kluczy. Podchodzę pod dom, czytam co mi pisze siedząc z Leonem na schodach pod drzwiami:

A ja tak piszę do Isy, kiedy późno się robi, a ona nie całkiem planuje jeszcze powrót do domu. Uśmiechnęłam się. Uwielbiam to moje dzecko. Inteligencję i poczucie humoru. Jest fan-ta-styczna!

 

Wracamy. Pierwszy tydzień

 Na odpust przyjechały dzieci, moje nie wszystkie, Isie się nie chciało. Było mapowanie. Znalazłam jakieś nasze stare mapy, których nie mam tutaj i nawet nie pamiętam, kiedy je robiliśmy. Są schowane w ważnym miejscu, jako ważne pamiątki. 

Na tym odpuście nie kupuję pierścionków do Przymierza, bo ten zazwyczaj przypada w środku tygodnia, więc nas nie ma. Ale swój pierścionek dostałam od Wiktorii, która kilka razy wychodziła z domu, żeby wydać pieniądze. Może nie do ostatniego grosza, ale to co dostaje się od dorosłych na odpuście można wydać na odpuściane rzeczy. Takie jest prawo i zwyczaj. Przynajmniej u nas. 

Pierwszy tydzień w szkole dobrze. U Isy wszystko dobrze, oprócz polskiego i angielskiego. Dlaczego ta studentka z angielskiego nie umie angielskiego? Nie lubię polskiego, pan od polskiego jest beznadziejny. No, zobaczymy jak to dalej pójdzie, liczę na zmianę nastawienia po drodze w drodze do końca szkoły. Poza tymi dwoma drobiazgami (klasa dwujęzyczna, wydawałoby się, że angielski w takiej jednak jest ważny) cieszy się szkołą, ludźmi, panem od filozofii, na etykę jednak się wybiera, rano wstaje i idzie 20 minut na autobus. Szkoła dobrze jej robi.

Leona powrót do szkoły trudny. Komu by się chciało uczyć po takim czasie beztroski na rowerze, boisku, basenie i w grupie ludzi, których się lubi, prawda? 

Pierwszy szkolny tydzień u mnie pod znakiem badań i lekarzy, na razie jeszcze mało szkolnie.