Sylwester inny niż inne

Nowy Rok witałam sama. Dzieci u ojca.
Pracowałam, bo w zeszłym roku miałam wolne.
Bez pośpiechu kupiłam w Biedronce kolację i różowe wino, zamiast szampana. Przyprawę do wieprzowiny, podanej z jabłkami na miodzie i kapustą w soku pomidorowym. Brzmi dziwnie? Było pyszne.
Ale, jak ja nie lubie gotować!
Siedziałam przed telewizorem, przeskakując z kanału na kanał. Przypomniało mi się, jak dobrze jest mi z dziećmi oglądać filmy. Dzielić wspólny czas, być obok siebie.
Przypomniało mi się, że zawsze to lubiłam.

Trochę też pracowałam. Rozmowa zeszła na życie i przetrwanie. Co będzie, jeśli kiedyś nagle zabraknie elektryczności. Dlatego on pojedzie z dziećmi do lasu, będą się uczyć przetrwania.

Nie robię postanowień noworocznych, ale teraz myślę, że może jednak więcej z ludźmi, a mniej z internetem i pracą?

A potem nagle rozpętała się burza fajerwerków, oglądanych z balkonu. No i jakby już był nowy rok.

Jutro jadę po dzieci. Całe szczęście, że nie pociągiem, bo nie wiem, o której wróciłabym do domu, a może kiedy bardziej.
Lądują o 22 w Warszawie. Na pewno nie idziemy do szkoły następnego dnia po powrocie. A wiadomo jak będzie później, ile czasu zajmie mi przestawianie ich na nromalne, szkole funkcjonowanie?