Na nogach

Weekend, a mnie znów niemoc dopadła. Skąd się to paskudztwo bierze? Siły ani motywacji nie mam, żeby towarzystwo zebrać i rzec Idziemy! czy wam się to podoba, czy nie. A Isie najczęściej się nie podoba i marudzi. Jakby nie chciało jej się spędzać z nami czasu. Może to to? Tak mnie teraz olśniło, że nie chce jej się z nami, bo chciałaby z grupą młodych ludzi, wśród który czuje się lubiana i akceptowana. Takiej nie ma, więc się złości.

Mnie też się przez to nie chce. Zwłaszcza, kiedy Leon ma przed sobą dwa duże sprawdziany, a ja dwa dni w rozjazdach, a każdy zaczynał się o pobudką o 4 nad ranem. Czasem jednak zdrowy rozsądek zwycięża i wychodzę. Zdarza mi się wtedy być turystą we własnym mieście i zauważać rzeczy, na które normalnie nie zwracam uwagi. Co na to Leon? Przecież Ci to kiedyś pokazywałem mamo...

Z perspektywy jednego dnia odpoczynku widzę, że było dobrze i jak na mnie, szybko się  zregenerowałam. Najpierw, bo nowi ludzie i to jeszcze z zagranicy, potem, bo nowe miejsce i całkowita zmiana otoczenia, a to, jak mówią naukowcy, jest dla mózgu i nowch połączeń super ważne, następnie, bo po powrocie, kiedy ledwo powłócząc nogami, po 10 kilometrowej przebieżce przez Warszawę weszłam do domu, zrobiłam sobie kawę i kanapkę, siadłam na kanapie i probiłam nic. I to nic to był strzał w dziesiątkę. Dzieci na kanapie, coś tam gadają, moje ciało odpoczywa, mózg się relaksuje, na dworze szarówka. Jest dobrze. Znów jest dobrze.