Niestety zajęła miejsce łóżka Leonka i trzeba było go ekspediować do sypialni Isabeli. Uczynił to chętnie, a i Isa z przyjemnością przyjęła brata. Mniej radości miałam z tego ja, nie tyle z powodu tęsknoty za obecnością Onka w mojej sypialni, bo wiedziałam, że będzie się budził w nocy i tak czy siak będzie do mnie przychodził, ile z powodu zmian w pokoju Isy.
Straszne rzeczy. Leżałam, kontemplowałam i nie mogłam zaakceptować. Braku jakiegokolwiek wolnego miejsca do zabawy i bycia. Zrobiła się z tego sypialnia-pudełko. Nie do zaakceptowania.
Łóżeczko Leona trzeba było wyrzucić.
I proszę bardzo.
Będziemy teraz zmieniać dekor. Na różowo niebieski, wg zaleceń Leonka, a wchodząc w szczegóły Isabeli różowe meble i niebieskie ściany. I bedzie gites.
