O rozmywaniu, upodobań i przyzwyczajeń. Krótko.

O nie, włączyłam sobie BBC Radio 2. Słuchałam tego radia namiętnie w UK i była to moja ulubiona stacja.
Włączyłam, bo przypomniało mi się, kiedy jeszcze kochałam moją pracę, a było to jakieś dwa lata temu, przychodziłam do biura, byłam sama i włączałam sobie radio.
Potem mi się przypomniało jak popołudniami słuchałam, a właściwie porankami też i to było najlepsze radio na całym świecie. Dla mnie.
Piekłam sobie na ten przykład chleb, albo robiłam kolację. A tam audycja, w której ludzie dzwonią z wyznaniami, i teraz, czy im wybaczamy, czy nie. Tę głupotę, którą uczynili.
Ale, komentarz chciałam taki, że kiedyś to wszystko wpadało mi do ucha mimochodem jakby, przypadkiem. Jak polskie słowa.
A teraz już nie, wszystko rozumiem, ale się muszę skupiać na czynności słuchania, co mnie zmartwiło i zdenerwowało jednocześnie.
Może więc wezmę i zacznę na nowo słuchać.

Przypomniało mi się też jak bardzo lubiłam te poranki w biurze i czy kiedyś jeszcze będę się tam tak czuć. Znów. Czy może powinnam już gdzie indziej.
I jak to się wszystko zmienia, jak się człowiek przyzwyczai i nie stara, nie naprawia, nie rozwija. I ile pracy trzeba włożyć.