Dzień ojca. Kurcze, jak ten czas leci. To już kolejny rok, kiedy przegrzebuje cały internet w poszukiwaniu prezentów niepraktycznych i niebanalnych. Kurcze, nie zawsze to proste, ale zawsze sprawia mi wielką przyjemność. Tym razem postawiłam na identyczne bransoletki skórzane, z Isabeli "I love you daddy" jej pismem, oraz znanym cytatem z Leona "daddy, daddy one morning...", bo tak się zaczynały wszystkie jego opowieści jeszcze dwa miesiące temu.
I jestem zachwycona.
Trochę mniej byłam zachwycona faktem, że musiałam dbać o ojca moich dzieci przez całą niedzielę, która niestety przytrafiła się zaraz po dosyć intensywnej nocy na lokalnym dancingu, w towarzystwie ulubionych koleżanek.
Cóż, człowiek myśli, że może. No to może.
We wtorek Leon wybrał się na urodziny do przedszkolnej koleżanki. Pierwsze prawdziwe urodziny, na które zaproszony był właśnie on, a nie jako osoba towarzysząca Isabeli. A nie, drugie takie urodziny.
Pech chciał, że tego samego dnia wycieczka do strażaków się odbyła. Nie mogę się pochwalić zdjęćmi, bo upubliczniać nie wolno. Leon się umordował i zasnął w drodze na urodziny.
Ja się umordowałam w drodze do domu.
W domu Isabeli wpadło coś do oka. Przez pół godziny nie mogła otworzyć. Następnego dnia rano oko nadał było czerwone, a tu sportowy dzień w szkole. Niby coś robiła, ale zabraliśmy ją do domu, bo się bardzo męczyła.
Przychodnia udzieliła nam informacji, że pielęgniarki nie ma, wszystkie wizyty u lekarzy zarezerwowane i proszę jechać na pogotowie, bo oni dziecka nie mają zamiaru oglądać.
A potem gazety biją na alarm, ze pogotowie oblegane i ludzie z pierdołami przyjeżdżają.
Apteka dała nam płukanke na oko i zapytała czy dziecko nie ma alergii. Bo katar jej leci. No, oko łzawi i całe czerwone to i katar leci.
Ponieważ wydażenie to miało miejsce już jakiś czas temu, nie jestem taka wściekła, ale myślę sobie tylko, ze poszłabym do okulisty w Pl i nikogo bym sie nie prosiła.
Poczym dowiaduję się od osób świeckich, że w suttonowskim szpitalu przyjmuja nagłe wypadki bez skierowania na okulistyce. Świetna ta nasza przychodnia. Doinformowana.
Była u nas Maja także. Przywiozła prezenty książkowe, w związku z czym moje dzieci mówią, że ona jest bardzo fajna, ta ciocia.
Jeśli już mowa o prezentach, Leon dostał nowe buty. Co się rzadko zdaża, nie znienawidził swoich nowych butów. Założył, zachwycił się, wyszedł na dwór i poprosił, żeby wziąć go na ręce, bo on ma takie piękne buty i nie może zabrudzić swoich pomarańczowych podeszw.
Jak również wybiegł w nich nieświadomie na ogród, wrócił, zmienił buty i oświadczył, że szaro pomarańczowe są zbyt cenne by biegać po mokrej trawie, bo one mu się za bardzo na zabrudzenie podobają.
I na zakończenie wygrzebane w czeluściach szuflad papierkowe notatki "na później":
Isabela powiada : Pitolisz głupoty Leon; ups, to jest brzydkie słowo, nie powinnam tak mówić, zapomniałam.
