Niby to samo, a jednak trochę inaczej

Nie, ja już nie mam siły do tego zdalnego nauczania. Absolutnie nie jest to rozżalenie, czy złość w  stronę nauczycieli skierowana. O nie, co to, to nie.
Zwyczajnie nie mam już siły.
Na początku był dziennik elektroniczny, lekcje przesyłane w formie zadań domowych, kopiowałam, wysyłałam do mamy. Tam drukowali, robili. Plan był zrobiony.
Doszło zdalne nauczanie i lekcje u Isy. Oprócz tego lekcje w dzienniku nadal. To wszystko dodatkowo ja zdalnie.
Dziś Leon przysłał pracę na plastykę, narysuj ołówkiem widok z okna, uwzględniając wiele szczegółów. Praca, którą mi przesłano, żebym wysłała do pani wyglądała, jakby ją zrobił 3 latek.
Rozmawiam z Leonem, że nie tak, że jeszcze raz, ze starannie.

Leon: Aha, aha, aha, to kończymy tak?
Ja: Zły jesteś na mnie, dlatego chcesz kończyć?
Leon: Tak. To pa.

Proszę, praca na odległość.

A końca tego nie widać.
Mama zarobiona. Ja nie wiem, czy Isa zrobiła wszystko,co powinna była zrobić. Odkąd ma e-learning przestałam kontrolować. Nie czuję, że powinnam. Czy to oznacza, żem wyrodną matką, co o dziecka edukacje w czasach zarazy nie dba. Głosy są podzielone, jedni mówią wyluzuj całkiem, teraz się uczy życia, drudzy dopytują o dziennik elektroniczny.

Moje tygodnie wyznaczają różnice w weekendach. W pierwszy byłam u rodziców, msza święta przez internet. Opowiadałam? Nie, chyba nie. Jak to wstaję rano, schodzę na dół, a tam wszystkie nasze kobiety w równym rządku, w piżamkach słuchają kazania? Trochę komiczny widok, a trochę tragikomiczny, z domu wyjść nie można. Mnie do domowego kościoła nikt nie obudził, to dopiero po powrocie do domu.
W drugi zalewałam się nieszczęsna łzami, ale też umyłam okna i wyprasowałam całe zalegające pranie. Msza z Jasnej Góry.
Trzeci weekend, zrobiłam pizzę na obiad, uczyłam się hiszpańskiego i cieszyłam się słońcem, za oknem. Msza z internetu.
Przede mną czwarty weekend, trzeci bez dzieci. Ciekawe, czy się zmobilizuję do hiszpańskiego? Chyba nie z tych jestem, co uczą się nowych rzeczy. Porządków nie muszę nadrabiać, w szafach posprzątane. Nawet odkurzać tak często nie muszę. No ciekawe, ciekawe.
O! Do sklepu trzeba iść. Czuję się w związku z tym, jakbym wyprawę na wojnę szykowała.