Wolny poniedziałek

Jakoś do siebie doszłam po tym niepojętym czwartku, który dla mnie łaskawy nie był. Nawet chciało mi się w piątkowy poranek pochodzić na bieżni z Karolą. Witaminy zaczęłam brać, przespałam się i tadam, funkcjonuję.
A potrzeba była, bo zamówiła mnie Żaneta na babysitting sobotni, gdyż ponieważ, wraz z mężem oraz tłumem przyjaciół mieli zamiar wybrać się na koncert polskiego zespołu i przykro byłoby, gdyby tak w ostatniej chwili okazało się, że mi organizm nie funkjonuje jak trzeba.
Kolejna sobota zaplanowana z minutami. Obowiązkowe poranne spotkanie grupy oszołomów od polskiej szkoły i polskich rodziców. Okazało się, że Kopciucha nie będziemy grać w maju, bo nie ma sali. Jakoś tak nam się nie zebrało, żeby zarezerwować. Ja też jakaś taka rozlazła i się rozeszło. Dobrze, bo nie muszę się spinać, a zmęczenie mnie nie opuszcza, polubiło mnie tak, jak kiedyś Pan Leń i nie zapowiada się na razie, że mnie opuści. Chyba, że jak już zrobię badania krwi wyjdzie co mi jest i zacznę sie kurować.
Popołudniu Isa jak zwykle polska szkoła. Podczas gdy starsze dziecko się uczyło, zabrałam młodsze i podążyłam na odsiecz młodzieży, która się jeszcze po koncertach włóczy.
Po polskiej szkole Kasia odstawiła mi Isędo Żanety i już mogłam się nastawiać na wojnę z czterema małoletnimi wiatrakami. Ależ, jakżem się myliła snując swoje obawy. Dziecięcia idealne, nie zalazły mi za skórę i grzecznie poszły spać, młodsze o 22.10, starsze o 23.15. Zaraz potem zasnęłam ja.
W niedzielę umówiliśmy się z rodziną męża na małego grila, więc nie mogłam się zasiedzieć i na obiad i kolację zostać u koleżanki i z rana odwieźli mnie jak księżną udzielną do domu.
Na tarasie przy domu teściowej pogoda piękna, ciepło, słońce swieci, w ogrodzie stopy grzejemy, piwo popijamy. To my. Moje dzieci w salonie, przed telewizorem. Może dlatego, że zmęczone?
No i znów późna kolacja, późne spanie i zmęczenie poranne. Dlatego dzisiejszy dzień leniwy, nikomu nic się nie chce. Spodziewamy się jeszcze szybkiej pożegnalnej wizyty od siostry małżonka. A tu naraz Isa wyskakuje, że ona chętnie na plac zabaw. Naprawdę? Jak ja chce robić nic? Alem się przemogła. I jak zwykle nie żałowałam. Takie rodzinne wyjście na całkiem swieże powietrze to przyjemne jest. Człowiek wróci do domu, zadowolony, że wyszedł i nie przebimbał dnia na kanapie.
A świeżość umysłu w moim wieku już nie taka łatwa do utrzymania. Okładam godzinami snu, ograniczaniem ciężkich programów telewizyjnych i internetu oraz czytaniem przyjemnych historii. Muszę. Nie to, co Leon. Ten ma umysł wyostrzony, żeby odkrywać, a chłonny jak gąbka jednocześnie. Proszę bardzo:
-Mamo, a bejbisie to którędy wychodzą? 
-No, z brzucha.
-Nie, nie wiesz co ja mówię. Którędy, z moomy (anglojęzyczne określenie waginy) czy pupy?
Nie, no nie no, nie no. Co to za pytania.
-No z moomy.
-A. Bo wiesz, jest taka reklama, w której od pani wychodzi bejbiś i on jest już duży i ma ręcznik, i kluczyki, i pani stoi obok, i mówi, "that's amazing".
Co ja tu będe tłumaczyć. Zobaczyć tu proszę.