Kojarzy mi się z nowymi,wiosennymi butami. Hihihi.
Isabela też dostała nowe buty.
Ale może od początku.
Zadzwoniła do nas mama Emilki, czy może chcemy jechać z nią w piątek do pączkarni.
Basia pracuje w pączkarni. Doniosła, że będzie magiczny pan ze sztuczkami, że będzie szukanie papierowych jaj w zamian za jedno czekoladowe, że można popatrzeć jak pączki robią plum
wpadając do oleju, jak rosną w ciągu 20minut w specjalnej cieplarniarni. Tak babciu Ulo, ucz się, że nie trzeba ciastu dawać leżeć godzinami, wystarczy trochę chemii i cieplarniarnia.
Pojechałyśmy, bo jakże dzieci trzymać w domu.
Magiczny Pan zapisał sobie zapewne w notatniku, żeby nigdy więcej do pączkarni na pokazy nie przyjeżdżać, gdy będą tam te dwie dziewczynki.
Biedny Pan, nie dawały mu spokoju.
Popołudniu szybo skoczyłam odebrać nowe buty i oto mamy powrót do tradycji. Zabraliśmy się za malowanie jaj
Zazwyczaj jeździmy do polskiego kościoła, ale tym razem polskie mamy zorganizowały angielskiego księdza,przy angielskiej szkole podstawowej, by czynił honory w angielskim kościele. I o ile było wygodnie, bo można było przejść na nogach, nie martwiłam się, że trzeba będzie się do pociągu z wózkiem, dwoma koszykami i Iss, która się tych pociągów panicznie boi, pchać, o tyle nastroju niewiele.
Z koszykami na deptak, bo tam Kopciuszek ze szklanym pantofelkiem, książę czekający na Kopciuszka, farma na kółkach i małe co nie co w lokalnej kawiarni. Leonowi przytrafiło się ciasto czekoladowe. Z masłem nie smakowało zbyt dobrze.
Z deptaka do Gatti na obiad, malowanie jajek czekoladowych i twarzy malowanie.
A w niedzielę... w Wielkanoc z samego rana polowanie na zajączki. Zaraz potem śniadanie i nagły telefon od rodziny. Otóż, jakie nastąpiło zdziwienie, bo sklepy zamknięte, a nikt nie kupił mięska na obiad i co my będziemy jeść. A przecież taki ważny dzień. Ale! Zawsze można ugotować to, czego w Polsce nie umieją i przez co Pl jest tak bardzo w tyle! Niech żyje curry. Każdego brytyjczyjka z niedoli wyciągnie..Takiej Wielkanocy to ja nie pamiętam.
