Ja Jestem Onek

Bacia wróciła do dziadka. Za niespełna osiemnaście funtów (co przy trzydziestu, które wydałam na odebranie jej z lotniska, to prawie darmo) odwiozłam ją na lotnisko i wróciłam do domu.
Wydaje się, jakby to było wieki temu, a nie raptem w środę.
Nie minęło parę godzin, a ja zaczęłam mój zwyczajny maraton. W środę zasiedziałyśmy się u Kasi-od-Emilki, w czwartek był u nas Max i jego tata, oraz Agata z chłopakami, w piątek rano piosenki w bibliotece i popołudnie u Agaty-od-Maćka.
Nie mówiłam, że nic się nie zmieniło?
Dziś mi się dzieci udzielały artystycznie z okazji nadchodzącej Wielkanocy, a potem poszły w tan do swoich przyjaciół.
Codziennie wracam do domu w porze kolacji.
I nie sądzę, żeby to się szybko skończyło.
I nijak nie mogę siebie przekonać, że bacia piła z nami poranną kawę jeszcze we wtorek.
Nie podoba mi się to.

-Isabela co robisz?
-Pomagam mamie nalać herbatę, bo jtem duża. A ty nie możesz, bo jteś jeszcze mały.
-Ja pomagam. Ja jestem Onek i ja jecham szybko na nodze (hulajnodze). Ja pomagam też.