Linki

Dopadł mnie Leń.
I miało być o Leniu, bo nie daje mi on spokoju i domaga się poświęcania mu czasu, i zabawiania, a wiadomo, że zabawianie Lenia jest bardziej czasochłonne niż jakiekolwiek inne zajęcie, ale... rzuciłam okiem na blog cudzy, do którego zaglądam bardzo od czasu do czasu. I tam, na tym blogu znalazłam odnośnik do zdjęcia oraz odnośnik do wiersza. Postanowiłam niniejszym zaprzyjaźnić się z moim Leniem i bardzo się nim zaopiekować. Aż do "odpocznięcia".

Z frontu:
Zaraz po Świętach Isabela wróciła do szkoły, a my do swoich zadań. Tak się Onek bawił na grupie. Link podobno będzie działał tylko przez miesiąc. Byliśmy oczywiście u Zosi i Tosi, ale też siedzieliśmy w domu, bo jak wspomniałam  Leń poprosił mnie, żebym się nim zajęła. W sobotę zaczailiśmy się na mikro piknik, bo towarzystwo w parku dopisało i pogoda też, a długo już siedzieliśmy i późno się zrobiło, a nie ma nic gorszego, niz burczące brzuchy. A w niedzielę wyszliśmy z domu tylko dlatego, że Ewelina-mama-Filipa zaprosiła nas na spacer po deptaku i zakupy w markiecie.
Leon rozmawia o wszystkim i ze wszystkimi , których zna. Jak nie zna, się chowa za nogi i kolana. Moje. Czyta książki, a jeśli nie zna nazwy rzeczy mówi: "ty powiedz". Nie potrzebuje już pieluchy, jakoś tak, bez zbytniego mojego udziału. Krzyczy na mnie, bo: "ja nie jtem Leonek, ja jtem Onek".

A Isabela?
Isabela pyta: umyłaś zęby, bo pachniesz jajkiem, a może kiełbasą. A ty jak sądzisz mamusiu?