Świetny powód, żeby choć trochę pamięć poćwiczyć, bo rozleniwiła się bardzo.
Gatti była. Nie chciała przyjść, bo Hanka miała na obiad buraczki i istniała obawa, że nabrudzi. Hanka po pierwsze hrabianka, po drugie na moich salonach persy już dawno utraciły dawną świetność.
Po drugim mąż chyba był w domu. Nie mam pojęcia co robiliśmy. Pewnie nic.
Po trzecim miałam w końcu poranną randkę skajpową z Izz z Warszawy, której nie słyszałam już wieki. A potem Leon wyoglądał sie bajek u cioci Gatti, bo byłam, no byłam na chałupkach.
Po następnem, na chałupkach byłam i we czwartek, i w piątek, rano, bez Leonka. Jakież to dziwne.
Tego samego dnia zjadłam wielką miskę zupy pomidorowej, wypiłam wielki puchar swojskiego wina i najadłam się cukierków u Zosi. Szlag trafił moje diety. Wszystko wina Żanety. Albo jej wina.
W piątek Iss była na dyskotece, a Leon z Tosią szaleli w parku. W związku z tym, że myślałam, że zgubiłam moją czapkę, umarzłam. W sobotę bolały mnie zatoki.
Czapkę znalazłam w torebce, nie jest źle.
Ale butów Leonka, które zgubiłam w drodze do zosinego domu, już nie nie zlalazłam.
NO, bo padało. Loen chciał po kałużach, więc zmieniłam mu buty. Nie-kałużowe schowałam do wózka. Chyba, musiały, wypadły, bo w piątek rano już ich nie znalazłam.
W zwiazku z powyższym jestem wykończona.
Nigdzie nie wychodzę, postanowiłam i całą sobotę przesiedziałam w domu.
Da się? Da się.
Po zrobieniu tego niewielkiego ćwiczenia pamięci uświadamiam sobie, że tydzień ten był mimo wszystko na swój sposób niezwykły.
Zapoznałam Iss z Wróżką od Dobrych Snów, która przychodzi wieczorem, żeby pocałować dzieci w czoło i nosek, i przynosi im dobre sny. Ale, czy ona naprawdę istnieje? Naprawdę? A nie wiem, ale cisza zrobiła się jak makiem zasiał. W sekundę. Isa chyba z wrażenia. Leon ze strachu, że ona naprawdę przyjdzie. Mamo, możesz powiedzieć jej, żeby do mnie nie przychodziła. I mnie nie całowała?
A nad ranem okazało się, że Wróżka nie przyszła, bo nic mi się nie śniło.
Dowiedziałam się, że dzieci słyszą wszystko. I wykorzystują w codzienności.
Leonku, chodź do mnie. Przytulę cię, widzę, ze potrzebujesz się teraz przytulić.
Sama stosuję tę metodę dosyć często, kiedy się dzieci moje wściekają i nie chcę krzyczeć.
Dowiedziałam się, że Isa umie Rozmawiać,w znaczeniu komunikować swoje potrzeby i smutki bez konieczności obrażania partnerów w rozmowie.
Po pierwsze, przerwałaś mi kiedy chciałam ci coś powiedzieć. Po drugie, nie chciałaś opowiedzieć mi drugiej bajki na dobranoc. Wcale mi się to nie podobało i jestem zła.
