Proszę bardzo. Tak się nasze dziewczyy wyszykowały na wekendowe imprezowanie.
Historia sukienek jest trochę wredna. Znaczy, ja byłam wredna.
Otóż tak. Nasze panny były zaproszone na dwa przyjęcia urodzinowe, w sobotę i w niedzielę.
Do niedzielnej jubilatki zasmsowałam z zapytaniem, czy mogę przyprowadzić Onka i ja bardzo chętnie zapłacę, przecie on nie jest przyjacielem.
Niestety spotkałam się z odmową, bo to tylko dla princessów party i ona (matka) nie zaprosiła nawet swych bliskich koleżanek, które mają chłopcóch.
Ach tak!!!??? Jak tak, to tak! Uszyję dla Iss suknię Elsy z Krainy Lodu i będzie najpiękniejsza, piękniejsza niż ta, co zaproszenia rozdawała!!! Aż zzielenieją z zazdrości.
Przeszło mi, ale słowo się rzekło, kobyłka u płota, suknia musiała być uszyta.
Następnie Zofia nas poinformowała, że właściwie to byłoby miło, gdyby ona tez mogła zostać Elsą, no to się zgłosiłam na ochotnika i oto mamy gwiazdy.
Podsumowanie:
Naprawdę nie chciałam być wredna. No, chciałam na początku. Potem to już nie.
I nie chciałam, żeby były piękniejsze niż ta cała jubilatka. No, bo jakżesz tak.
A i tak świeciły jak gwiazdy, a jubilatka zbladła
