Robotnicza kobiecość

Ten Dżulaj to jakiś taki pustawy. Nic się nie dzieję, że w moim osobistym, personalnym życiu.
Może z wyjątkiem wyjazdów do rodziców. I może za wyjątkiem intensywnych dialogów (moich) na portalach randkowych. Zgodnie z zasadą, nieużywany organ zanika i mam tu na myśli jedynie mózg. No i może umiejętności flirterskie.
Z jednego z portali:
On: Dzień dobry.
Ja:O, lubię "dzień dobry".
On: A czego nie lubisz ;)
Ja:Witam(j) nie lubię. I jeszcze paru innych rzeczy.
On:Taka wybredna jesteś?
Ja:Wybredna? Nie. Raczej trudno mnie zachwycić.
On:Facet jest od zachwycania?

Nie, nie jest. A ten powyżej jest od pójścia na dobrą terapię. Tylko współczuć nowej ukochanej.

Opowiadam oczywiście w domu co się dzieję w moich flirtach i dyskusjach, i dziwię się, że taki ładny pan znalazł się na liście moich kontaktów.
Moja niezawodna siostra:  Przeleciał wszystkie laski i przeszedł na drugi sort (czyt. nic nie znalazł w urodnicach to chciał  nie chciał, musiał się przerzucić na twój poziom).

W weekendy tak z doskoku na te portale, bo maliny, bo ogórki, bo chwasty. Sobotnie przedpołudnie poszłyśmy z Katarzyną w ogród, przede wszystkim plewić. W te maliny i w te ogórki. Na więcej co sobotnich porządków na podwórku nie miałam już siły.
Ale, przecież co za problem. W domu zawsze się znajdzie zajęcie. A potem Leon powie:

Wiesz co mamo, ty to taka jesteś, że jak gdzieś przyjeżdżasz, to od razu pytasz "gdzie jest miotła", bo będziesz sprzątać.

Co się dziwię. Aliss mi przypomina, że po przyjeździe z uczelni ściągałam firanki jeszcze z plecakiem na sobie.

W PSie, Isabela wróciła z kolonii. Zadowolona, szczęśliwa, wszystko dobrze. Zapisuje się do harcerzy, ale na obóz nie pojedzie. Trzeba sprzątać łazienki.