Popołudniowy ukrop w parku

I kto by pomyślał, że to już tydzień minął od mojej z Leoncjem wizyty u cioci Gatti, która na jedną godzinkę zajęła nas w zeszły piątek kawą i ciasteczkami. I wodą z cytryną w pięknym baniakowym dzbanku. (czemu ja nie zrobiłam zdjęcia!?!). O ile smaczniejsza jest woda pięknie podana.
A na godzinkę tylko, bo z rana kończyłam sukienki, a po szkole przecież był u nas zlot.
A dziś? Dziś też nam odbiło.
Leonowi uderza do głowy. Mi też. To siedzenie w domu i w ogrodzie przydomowym, więc od pierwszej siedzieliśmy w parku.  Żeby Onek się rozerwał i zmienił środowisko, bo zaczynam nie mieć do niego cierpliwości. Najpierw w jednym parku, potem w drugim, zaraz po szkole. Prawie pusto już było jak już wróciliśmy do domu, do tatusia, który leży obolały, bo mu się coś w kolanku naciągnęło. Oj, biedny ten nasz tatuś. Hm.
No i woda w dzbanku by sie przydała, bo tak gorąco dziś, że sobie nogi opaliłam. Nogi opaliłam, powtórzę.
Lubię jak mi tak gorąco.

A jeszcze wczoraj ćwiczyłam malowanie buzi, bo będę panią od malowania u Filipa na urodzinach.

Ach, no i w środę. W środę chciałam iść do parku i tak mi było dziwnie z niezorganizowanym czasem (nikt do nas nie przychodził i nas nikt nie zaprosił do siebie), że nie mogłam się w tym ogarnąć. Oraz z tym, że nigdzie w końcu nie zabrałam moich dzieci, bo Onek zasnął, a Isie odechciało się parku.